Ik zit hier aan tafel en staar voor me uit.
En nu? Voorbij, voorbij, voorbij, vliegt er door mijn hoofd.
Het is voorbij. De periode van me goed voelen… De overgang van de vakantie naar “alles wat weer start en weer moet” is groot. Zoeken naar de best mogelijke manier om hier mee om te gaan. Maar mijn lijf vindt het niet leuk.
Hier moet ik aan terug denken als er soortgelijke gedachten door mijn hoofd gaan deze dagen. Hoe zal het dit jaar gaan? Jarenlang was “einde schoolvakantie” en “meer pijn” aan elkaar gekoppeld. Jarenlang was dit realiteit. En misschien voor jou ook!
Nu ben ik me bewust dat dit een oud pijnpad is. Vorig jaar was het al zo anders en ook dit jaar zal het anders zijn. Toch komen de oude denkpatronen nog regelmatig boven. Kies ik dan voor de angst of voor het vertrouwen? Angst verstrekt de klachten. Zo ontstond angst voor de angst. Angst voor de klachten.
De pijn komt niet door “teveel doen”, maar door onderdrukte emoties en angst.
Zie jij op tegen de komende periode? Ervaar je die ook als grote overgang? Wellicht was juist de vakantie pittig en waren er situaties met frustraties, boosheid, eenzaamheid, verdriet.
Zullen we samen een poosje optrekken en een nieuw pad van vertrouwen bouwen?
Reactie plaatsen
Reacties